Motyw śmierci nieśmiertelny w kulturze

Odchodzenie nieuchronnie towarzyszy nam w czasie ludzkiej egzystencji, nie dziwi więc, że motyw śmierci jest od setek lat eksplorowany na kanwie sztuki, w tym zwłaszcza literatury. Jacy autorzy w szczególności sobie go upodobali oraz jakie refleksje z tego płyną?

Motyw śmierci w czasach starożytności i średniowiecza

"Antygona" Sofoklesa to prawdopodobnie jeden z najbardziej znanych utworów, w którym tak mocno zaznacza się motyw śmierci. Bohaterka zostaje w nim ukarana za uszanowanie praw boskich, choć zlekceważenie tych nadanych przez Kreona, co skutkowało zamurowaniem kobiety w grobowcu. Śmierć mocno zaznacza się także w literaturze średniowiecznej, w tym choćby w utworze pt. "Rozmowa Mistrza Polikarpa ze Śmiercią", w którym została ona przedstawiona w formie iście groteskowej.

Oswajanie odchodzenia

Próby oswajania śmierci pojawiły się też oczywiście w utworach powstałych w czasie wojny i okupacji. Warto wspomnieć przede wszystkim o książce Hanny Krall pt. "Zdążyć przed Panem Bogiem" mówiącej o trudach życia w getcie. W praktyce jest ona oparta na wywiadzie z Markiem Edelmanem, który przekazuje swoje wspomnienia, nieuchronnie związane także ze śmiercią.

Jak widać motyw śmierci naprawdę często poruszany jest przez pisarzy i są to próby przede wszystkim jej oswojenia. Niestety nie zawsze jest to łatwe, choć literatura daje na to ogromną szansę.